De DUNO-Vrouwen Amanda, Jayne, Saba en Annebeth brachten 15 januari een bezoekje aan de bewoners van de Preva. Sinds 7 december wonen de voormalige buren van de Preva in Zoetermeer in verpleeghuis Monteverdi. Hoe hebben ze het daar vroegen de dames zich af? Is het wel gezellig in Zoetermeer?Op 15 januari begroetten zij de bewoners van het verpleeghuis, peilden hier en daar bij de bewoners of zij al warmliepen voor een bingo op 6 maart in Den Haag en..... sloegen aan het klussen!
De bewoners hebben per december in verpleehuis Monteverdi allen een eigen kamer gekregen en zo zagen de DUNO-Vrouwen, hadden die ook al heel gezellig ingericht.
Maar..... na een maand tijd hadden zij wel planten, kaartjes van familie en vrienden, meubels en zelfs soms een breedbeeld-tv.... zij hadden amper nog klokken hangen!! Vanalles hadden de bewoners gedaan om bij de tijd te blijven. zo hadden zij wekkers, horloges en een enkele klok op een stoel gelegd of in de boekenkast maar na het bezoek van de DUNO-Vrouwen was iedereen weer bij. De DUNO-Vrouwen hadden namelijk bij iedereen een mooie klok stevig aan de wand bevestigd.
Het was voor de DUNO-Vrouwen ook een hele geslaagde dag. Met boormachines en gereedschapskisten vol schroeven, pluggen en een waterpas-app kwamen zij aan op de afdeling waar de Preva naartoe verhuisd was. Snel bleek echter dat het om lichte klokken en dunnen muren ging en al knippend en plakkend en babbelend met de bewoners hingen na twee uur tijd alle dertig klokken!
Wat de bewoners allemaal te vertellen hadden? De een vertelde hoe hij in het verpleeghuis gekomen was, wat hij voor sporten deed voordat hij in het tehuis terecht kwam. De ander vertelde over al haar vriendinnen die ze nog steeds bezocht en haar dochter die de volgende dag zal langskomen. We werden door een dame van een volgende afdeling en twee heren ontvangen met prachtige muziek. Opera draaide zij en de mannen hadden prachtige liedjes van een hele poos terug op staan. De muziek schalde door de gangen en ging slechts even uit voor een praatje met ons. Op de centrale gang zaten de bewoners met elkaar te kletsen en zij wezen ons waar alle kamers waren en wij moesten zijn. Op de kamers werden we vervolgens omhelsd en geprezen door de bewoners om de klokken die wij van Saffier hadden gekregen om bij hen op te hangen.
Wat een vreugde, dankbaarheid en gezelligheid kregen we! Dat moet toch voldoende zijn om morgen weer een wedstrijd te winnen!
