Zelf stonden we door blessures en vakanties met elf man. Lena onze Keulse belofte ging voor het eerst een hele wedstrijd spelen en Monique die met een getaande ribbenkast een plekkie op de bank in het zonnetje had gereserveerd moest ook vol aan de bak. Zij stonden in de spits. Op het middenveld stond onze eigen Bulykin, Daisy van Doorn samen met onze eigen Messi, Maureen Hamme. Rechtshalf Simone en linkshalf Annebeth, Marisca voorstopper, Sarah laatste vrouw, Nancy rechtsback, Michelle links en Stef in het goal.
De aftrap was genomen en DUNO stond direct op scherp. Iedereen deed mee maar het was Maureen die al het loopwerk deed en de gaten dichtte. Daisy ontfutselde RKDEO de bal voortdurend en was scherp op de steekpassjes die Maureen gaf en het duo wist behoorlijk wat druk uit te oefenen op de verdediging van RKDEO.
De openingstreffer was van RKDEO. We stonden flink te dekken en gaven ze weinig ruimte maar toen het niet lukte de bal uit ons strafschopgebied weg te werken ontstond er een F-jes tafereel en van daaruit schoot een wit-rooie hard in de hoek van ons doel. We gaven ons niet gewonnen. Daar was ook geen reden toe; vorige week hadden we nog een 2-1 achterstand in Zoetermeer omgebogen tot een 2-5 zege! Michelle bracht de bal langs het linkerlijntje naar Monique en onze goalgetters Monique, Daisy en Maureen dreven de bal verder op voor de gelijkmaker. De eerste echte kans ontstond uit een voorzet van Maureen die Lena wist te verlengen. De bal ging met een vaart vanaf het rechterbeen van Lena maar schoot voorbij de tweede paal. Kort daarop was het wel raak, Monique nam de corner van rechts en die ging rechtstreeks erin!!
In de tweede helft starten we met hernieuwde energie van de Jaffa cakes in de rust. In de 70e minuut sloeg het noodlot toe dat Maureen onderuit ging en haar enkelbanden verrekte of misschien zelfs scheurde. Zij werd het veld afgedragen door broer Nathan en de vader van Lena. We stonden toen dus met tien vrouwtjes maar... wat voor vrouwtjes!! Een vurig DUNO toonde zijn vechtlust meer als te voren. Elke speelster gaf de volle 100% en Monique stuwde zich door een aantal verdedigers en maakte 1-2. Niet lang daarna maakte Daisy weer een juweeltje van een kopgoal vanuit een corner van Monique. De stand was 1-3 en zou zo blijven.
Monique was the woman of the match maar het mooiste was dat iedereen Stef die sterke reddingen had, de verdedigers die bleven rennen en elke keer de bal weghaalde van de aanvallers die doorbraken, iedereen op het middenveld en voorin die zich van haar beste kant liet zien. Elkaar coachte en aanspoorde, en in het spel niet alleen voor zichzelf ging maar de ander hielp. Het was een zeer verdiende overwinning.
Veel beterschap voor Maureen. Dank aan Mieke die een goede coach was en dank voor alle support langs de lijn en vanuit de dug out.
